Boek recensie ‘Iets met grenzen stellen’

Iets met grenzen stellen – ‘Ruim voorzien van oefenmateriaal’.

Zin in de decembermaand maar zie je wel op tegen gedoe? Wat doe je met de feestdagen, wie nodig je wel/niet uit? En wat als je liever niks viert en met een boekje op de bank wilt liggen? Kan dat? Mag dat? Is dat geaccepteerd of ben je dan asociaal? Voer voor ongemakkelijke gesprekken… Ook zakelijke gesprekken kunnen best ongemakkelijk zijn, en daarover gaat Iets met grenzen stellen. Wat mijn betreft komt dit boek als geroepen.

VORM

Iets met grenzen stellen is in de eerste plaats prachtig vormgegeven. Zowel qua lettertype alsook de opmaak: ruim, overzichtelijk, en het heeft een mooi formaat. Het boek ademt ook een zekere vrolijkheid. Ieder hoofdstuk, het zijn er totaal 8, is ruim voorzien van voorbeelden en oefenmateriaal. Bovendien heeft Posthouwer in hoofdstuk 7 een checklist voorbereiding grenzengesprek opgenomen.

GRENZENGESPREK

Ik pak even die checklist, want die geeft een goed beeld van waar dit boek over gaat. Die bevat onder andere de volgende stappen:

Vertel zo objectief mogelijk wat de ander zei en deed, en wat je zelf zei en deed. Vertel welke emotie(s) je erbij voelde, welke gedachten je had en wat je vooral stoorde. Ga na of er triggers of gevoeligheden in het spel zijn, en wat je zelf nodig hebt in de situatie. Vraag je af wat je van de ander zou willen. Ter voorbereiding op het ‘ongemakkelijke gesprek’ bedenk je welke uitkomst je ervan zou willen.

UITKOMST

Die uitkomst… laat je vervolgens los. Ongetwijfeld voor velen het moeilijkste onderdeel. Dat doe je omdat je de ander niet kunt dwingen om te doen wat jij precies wil. Het is verstandig om van tevoren te bedenken wat je gaat doen als de ander je niet tegemoet kan of wil komen. Wat kun je dan doen om toch in je behoefte te voorzien? En heb je dan (dat is tevens de laatste vraag uit de checklist) een plan B?

Met het volgen van deze uitvoering heb je ten eerste je grenzen voor jezelf helder bepaald, en ten tweede heb je deze keurig aangegeven aan de betrokkenen. Vervolgens heb je deze grenzen bekrachtigd en heb je de, eventuele weerstand van betrokkene(n) weerstaan. Je hebt je conclusie getrokken waar dat nodig was, en klaar ben je.

Nu alleen nog oefenen, oefenen, oefenen. Want c’est le ton qui fait la musique. Het is de toon die de muziek maakt. Met andere woorden: de manier waarop je dingen zegt geeft betekenis aan de boodschap die je wilt overbrengen. Ik ga ermee aan de slag!