Boek recensie ‘Stakeholdering’
In Stakeholdering laat Jan van der Vurst zien dat succesvol stakeholdermanagement meer is dan alleen het in kaart brengen van belangen. Met zijn ACE-model – Analyse, Connect en Engage – biedt hij een strategische aanpak om zowel de rationele als emotionele kant van stakeholders te doorgronden.
Stakeholdering – ‘Helpt het juiste gesprek te voeren’
Jan Van der Vurst is eigenaar van BuroVanderVurst, een consultancy- en trainingsbureau op het gebied van onder andere managementvaardigheden. Hij schreef Stakeholdering, met als ondertitel Speel strategisch in op de rationele en emotionele kant van stakeholders.
ACE-model
In dit boek staat het ACE-model centraal, waarbij ACE staat voor Analyse, Connect en Engage. Van der Vurst definieert stakeholdering als het ‘hoe’ en stakeholdermanagement als het ‘wat’.
Het boek bestaat uit drie delen. In het eerste deel beschrijft Van der Vurst de basisprincipes van stakeholdering (het hoe). In het tweede deel gaat hij dieper in op het omgaan met irrationele processen bij stakeholders. Tot slot behandelt hij in het derde deel hoe je deze principes effectief implementeert.
Fier
Jan Van der Vurst is een Belgische auteur, en dat is hier en daar terug te zien in zijn schrijfstijl. Hij gebruikt woorden als fier, valabele en bekommernissen, wat het serieuze boek (voor mij) een luchtige toets geeft. Ook de spreuken aan het begin van ieder hoofdstuk dragen daaraan bij. Een voorbeeld:
Diplomatie is de kunst van het mogelijk maken van het onmogelijke door het respecteren van de belangen van alle betrokkenen.
— Henry Kissinger
Checklists
Daarnaast sluit hij elk hoofdstuk af met een samenvatting en/of checklist. Deze checklists bevatten vaak confronterende vragen die helpen om het juiste gesprek met stakeholders te voeren—of, zoals Van der Vurst het noemt, ‘jouw wagonnetje aan hun trein te kunnen koppelen.’ Dat betekent ook: op tijd vertrekken! Met andere woorden: breng je stakeholders vroeg in kaart en ga tijdig met hen in gesprek, zodat je niet achteraf je wagonnetje uit de modder hoeft te trekken of op het verkeerde spoor belandt.
Met Stakeholdering als leidraad blijf je op het juiste spoor. Niemand bereikt in zijn eentje een doel; samenwerking is essentieel. Daar waar belangen tegenstrijdig lijken (en soms daadwerkelijk zijn), vraagt dat om diplomatie en een goed gevulde gereedschapskist met vaardigheden. Alleen zo bereik je de gewenste eindstreep—of, om in spoorjargon te blijven, het eindstation—op tijd.
