Boek recensie ‘De gelukkige piekeraar’

Bart Verkuil werkt deze definitie in zijn boek De gelukkige piekeraar verder uit met een metafoor van drie emmertjes. Die emmertjes zijn een soort communicerende vaten. Ze moeten alledrie even zwaar zijn, omdat je anders uit je evenwicht raakt. De emmertjes zijn gevuld met fysieke, psychologische en competente elementen. Als ze alle drie evenveel gevuld zijn is er sprake van harmonie en in andere gevallen is er sprake van disharmonie, en dat kan leiden tot piekeren.

Verkuil geeft zeer uitgebreide verwijzingen. Mijn complimenten daarvoor. En… met maar liefst achttien pagina’s krijg je een zeer uitgebreid beeld van piekeren door alle tijden heen! Een geruststellende gedachte, zeker voor mensen die piekeraars associëren met tobbers.
Dit piekerboek is geschreven voor twee soorten lezers: zij die van het piekeren af willen komen en zij die willen weten hoe onze geest werkt en wat het nut is van al dat gepieker.

Voor hen die van het piekeren af willen komen geeft hij een aantal praktische tips om het stemmetje in je hoofd tot rust te brengen zoals notities maken van je gedachten en deze dagelijks te analyseren en zelf op zoek te gaan naar denkfouten. Leer jezelf geruststellen dat is de beste investering in jezelf!
En voor diegenen die willen weten hoe onze geest werkt leidt de auteur ons via de evolutietheorie naar de piekerende homo sapiens, de hond van Pavlov, naar een evolutionaire verklaring voor de oorsprong van ons gepieker. En als je weet waar het vandaag komt kun je ook gaan bedenken hoe je er vanaf komt.

Om erachter te komen of je een piekeraar bent kun je de, achterin het boek opgenomen, piekertest invullen. Zij die veel punten scoren zijn de echte piekeraars!

In dit boek ontbreekt ook een verwijzing naar de corona-crisis niet: zowaar een reden om te (gaan) piekeren. Gelukkig zijn zij die kunnen piekeren, aldus de auteur, en daar sluit ik me graag bij aan. Even een (pieker) momentje voor mezelf; doet u mee?