Boek recensie ‘Het goede leven’
Robert Waldinger en Marc Schule zijn beide hoogleraar psychiatrie aan de Harvard University. Samen geven zij leiding aan het langstlopende onderzoek ter wereld. Dat loopt al 80 jaar inmiddels, en het onderwerp is menselijk geluk.
Het goede leven – ‘Heel bruikbaar voor iedereen’.
Het onderzoek van Robert Waldinger en Marc Schule levert een schat aan informatie op over wat menselijk geluk is. In Het goede leven combineren de Waldinger en Schule de wetenschappelijke voorbeelden met verhalen van personen van liefst drie generaties, die deelnamen en deelnemen aan hun onderzoek. Daarnaast geven ze tips hoe we een goed leven kunnen leiden en hoe we ons geluk kunnen bevorderen.
De feiten op een rijtje: Het boek telt 395 bladzijden, waarvan 16 pagina’s bibliografie. Het is opgedeeld in 10 hoofdstukken en start met het definiëren van wat een goed leven (geluk) is.
De ingrediënten voor een goed leven zijn: relaties (en daar voldoende aandacht aan besteden), de waarheid onder ogen zien (je aanpassen aan uitdagingen in je relaties), je familie, (ook daaraan moet je tijd en aandacht besteden) en tot slot je werk: wees en blijf in verbinding met je collega’s.
K.I.S.T.R. MODEL
En als je in je relaties moeilijke situaties tegenkomt, privé en/of op je werk, dan kan het toepassen van het K.I.S.T.R. model je helpen om adequaat te reageren in moeilijke situaties.
De letters staan voor: K voor kijken; I voor interpreteren; S voor selecteren; T voor toepassen en R voor reflecteren.
De auteurs geven het voorbeeld van een familielid dat ongevraagd advies geeft over hoe een moeder haar dochter zou moeten opvoeden.
Je primaire reactie kan dan iets in de trant zijn van: Waar bemoei je je mee? Maar volgens het model begin je met ‘kijken’: onze eerste indruk van een situatie is zelden volledig. Tijdens de kijkfase word je uitgedaagd om nieuwsgierig te zijn naar de ander en waarom deze zo reageert. Daarnaast is het goed om nieuwsgierig te zijn naar jezelf en je eigen reacties, dus hoe je je voelt en waarom dat zo is. Vervolgens kun je dan overgaan naar de tweede fase: Interpreteren wat de situatie voor jou betekent. In deze fase gaat het heel vaak mis, omdat we situaties altijd op onze eigen manier waarnemen en interpreteren. Dat betekent dat onze werkelijkheid vaak niet die van een ander is. Ziehier een bron van vele misverstanden en ruzies.
In deze fase is het goed te bekijken of je iets over het hoofd ziet en wat de mogelijke opties voor reacties (soms oplossingen) zijn. En hiermee kom je in de derde fase van het model: Selecteren, oftewel uit verschillende opties kiezen.
Dan is het daarna de tijd om zo bekwaam mogelijk te reageren (fase 4: toepassen). En ten slotte de laatste, maar zeker niet de minst belangrijke fase te weten: reflecteren: In het licht van alles waarover ik zojuist heb nagedacht, hoe zou ik het de volgende keer doen?
En hoe liep dit voorbeeld af?
De moeder kiest ervoor niet meteen te reageren, maar te wachten tot ze alleen is met het familielid en dan met haar te praten. Als ze over dit gesprek nadenkt realiseert ze zich dat dit familielid eigenlijk een heel nuttig klankbord zou kunnen zijn voor sommige problemen die zij met haar kind ervaart.
3 PERSPECTIEVEN
Ik heb het boek op drie manieren gelezen; eerst vanuit wetenschappelijk perspectief: wat is geluk en hoe kun je dat vinden? Ten tweede vanuit het onderzoek; hoe is dat opgezet en wat zijn de succesfactoren voor een ruim 80-jaar durend onderzoek? En ten derde, en niet het minst belangrijke; wat betekent dat voor mij? Heb ik het geluk gevonden? En zo niet ben ik dan op de goede weg? Ik las een hoofdstuk, vervolgens legde ik het boek terzijde, reflecteerde op wat ik gelezen had en betrok het op mijn persoonlijke situatie en mijn eigen aandeel daarin. Pas daarna was ik toe aan het volgende hoofdstuk.
KAUWEN
Op de inhoud van het boek heb ik echt moeten kauwen, en dat bedoel ik niet negatief. Er wordt zo veel informatie gegeven. Ik noem als voorbeeld het KISTR-model. Een heel bruikbaar model voor iedereen in welke lastige situatie dan ook!
Je kunt het gebruiken om de vraag die ik ook mezelf gesteld heb te beantwoorden: Ben ik op de goede weg? Dit onder het mom van geluksmomenten ervaren, in het besef dat geluk geen (eind)doel is. Het goede leven is, aldus de auteurs, geen bestemming maar het pad zelf.
En ben ik op de goede weg? Soms wel. En soms verdwaal ik ook, maar als het een mooi pad is dan vind ik verdwalen niet erg…
