Boek recensie ‘Toezicht als beroep’
Soms attendeert iemand je op een boek met de woorden: ‘Dit is echt iets voor jou. Je moet het echt lezen!’. Je krijgt het, op het eerste gezicht niet eens zo aantrekkelijk uitziend boek, blauw met grijze wolken op de kaft, beetje dun, in handen en begint te lezen…
Theodor Kockelkoren schrijft in Toezicht als beroep over zijn beroep als toezichthouder bij de Autoriteit Financiële Markten. Zijn werkterrein, en dus ook zijn voorbeelden komen uit de financiële sector.
In zeven hoofdstukken schetst hij de verschillen tussen idealistische en niet idealistische toezichthouders. Tevens geeft hij aan waarom niet idealistische toezichthouderschap niet alleen niet effectief is maar ook gedoemd is te mislukken. De voorbeelden die hij hierbij aanhaalt spreken voor zich en liggen ook ons nog vers in het geheugen.
Wat heeft de financiële sector volgens Kockelkoren nodig? De sector heeft idealistische toezichthouders nodig; zij die handelen en hun handelen uitleggen ‘in de geest van’ in plaats van langs de formele maatlat der zaken.
Hij schetst in heldere bewoordingen zijn beeld van een idealistische toezichthouder; wanneer je dat dan bent en wat daar voor nodig is om het te worden én te blijven.
Hij sluit zijn boek af met een mooi betoog over grenzen aan effectiviteit en toezicht. Immers toezicht is niet dé oplossing voor alle problemen in de financiële markt.
De parallellen tussen de financiële markt en de zorgsector zijn gemakkelijk te trekken en vormen mede voor mij de aanleiding om dit boek te lezen.
Daar kunnen we ook in de zorg nog veel van leren!
Ik open hierbij dan ook de discussie vanuit mijn eigen toezichthouderschap bij een gehandicapteninstelling in het midden van het land én als ambassadeur voor de NVTZ (Nederlandse Vereniging voor Toezichthouders in de Zorg).
