Boek recensie ‘Maatschappelijk verantwoord besturen’
In tijden van crisis komt het erop aan, dan moet je er staan als bestuurder en ook als toezichthouder. Hoe pak je dan je rol? Maatschappelijk verantwoord besturen van Carolien de Monchy geeft antwoorden op die vraag.
Carolien de Monchy geeft aan de hand van een aantal interviews en rondetafelgesprekken met ervaren bestuurders, toezichthouders en bestuurssecretarissen en bestuursadviseurs een aantal rode draden in het dagelijks handelen van bestuurders weer. Vooral die laatste twee functionarissen maken het boek interessant,
De Monchy blikt daarnaast vooruit, omdat het vak van good governance voortdurend in ontwikkeling is.
Centraal in haar boek staat de vraag: ‘Wat kunnen bestuurders en toezichthouders in hun dagelijks werk doen om zo te besturen dat innovatieve samenwerkingsverbanden mogelijk zijn om relevante doelen te behalen?’ Met andere woorden wat is de License to lead?
Het zal je niet verbazen dat hierop geen eenduidig antwoord te formuleren is. Immers: good governance is geen ‘staat van zijn’, maar ‘is een dragende kracht voor groei en ontwikkeling’ en in die zin is good governance geen eindstation.
Er is ook geen eenduidige definitie van good governance, want wat mensen verstaan onder good governance mede is gekleurd door hun rol, expertise en praktijkervaring.
Carolien de Monchy werkt onder meer als een zelfstandige organisatieadviseur en facilitator voor teams en organisaties van professionals. Daarnaast werkt zij als deeltijddocent en afstudeerbegeleider bij de Haagse Hogeschool en is zij sinds 2014 bestuurslid van de Stichting GoodGovernance.NU.
Haar eerste boek, getiteld Floreren als professional. Werken vanuit een dynamisch perspectief verscheen in 2008; gevolgd door Praktijkboek Ontwikkelen als professional in 2010.
Haar boek is niet specifiek gericht op het besturen in crisistijd, maar wel waardevol om het met een hedendaagse ‘corona-bril’ op te lezen en er tips uit te halen. Het boek kan wat mij betreft nog aan kracht winnen door een onderbouwing van de geïnterviewden toe te voegen. Daarnaast is het taalgebruik hier en daar incorrect en dat stoort mij lichtjes bij het lezen.
Pluspunten van dit boek zijn wat mij betreft de variatie in geïnterviewden en m.n. ook het betrekken van de bestuurssecretarissen en bestuursadviseurs hierin. Immers we zien dat deze beide functionarissen een steeds belangrijkere rol in governance spelen. De dialoog over good governance staat nog in de kinderschoenen, maar de auteur geeft praktische handvaten mee om stappen te zetten in deze ontwikkeling.
Ten slotte: de auteur doet wat ze belooft. Ze creëert ruimte om op een nieuwe manier met elkaar in gesprek te gaan. Dat deze coronacrisis ons daar nu de tijd voor biedt is, naast alle ellende die het met zich meebrengt, een waardevolle bijvangst!
Dit is de tijd om wat verder vooruit te kijken, jezelf te ontwikkelen en een boek ter hand te nemen. Maatschappelijk verantwoord besturen kan zo’n boek zijn! License to lead geeft license to operate!
